Tong, bot, schol, schar, griet, tarbot. Allemaal platvissen die op de zeebodem leven. Daar worden ze massaal bevist om vervolgens in de snackbar als sliptong of in een restaurant als Sole Meunière opgediend te worden. Of als een ander smakelijk visgerecht.
Zoals alle vissen beginnen de platvisjes in de verticale stand met aan weerszijden van de kop een oog. Dan worden ze geleidelijk aan steeds scheler tot hun ogen zich naar één kant van de kop hebben verplaatst. Hun hele lichaam kantelt en ze worden plat. De onderkant van het lijf kleurt wit, de bovenkant neemt een zandachtige schutkleur aan.
De meeste platvissen draaien naar rechts, sommige soorten, zoals de van oudsher sjieke Tarbot, naar links. Maar hoe ze ook gedraaid zijn, het resultaat is een Picasso-achtige vis: twee ogen op de rug van de gekantelde vis met daaronder een nurks afhangende mond. Alsof de mond geen zin had om helemaal met de ogen mee te draaien.
Tong, in het Frans sole, gaat door voor de meest smakelijke vis. Een klassiek gerecht is Sole Meunière, in boter gebakken zeetong. Daar wordt alleen nog een toefje peterselie aan toegevoegd en wat aardappelen. Naar verluidt was het het lievelingsgerecht van de Zonnekoning, Lodewijk XIV.
Er is een prachtige fotoserie van Picasso en een sole, gemaakt door David Douglas Duncan, Picasso’s ‘huisfotograaf’ in 1957. Picasso zit aan de dis. Hij heeft zojuist Sole Meunière gegeten en kluift met smaak het visskelet af (kenners weten dat de meeste smaak in de kleine zijgraatjes zit).
Vervolgens zien we Picasso voorzichtig opstaan met de dubbele kam van graten verticaal tussen zijn handen. Hij drukt de graten af in een plaat klei. Dan snijdt hij om die afdruk heen ellipsvormige figuren uit de klei en legt deze ‘visfilets’ op een bord waaraan hij aan het werk was. Ook visgraten waren een objet trouvé voor Picasso. Hij kon er weer nieuwe beelden mee maken.
Zo ontstond onder andere het bord ‘Tauromachie et squelette de poisson’ (Stierengevecht en visskelet). De basis is een ‘plat espagnol’, een groot bord met bolle bodem. Het is hier niet alleen een drager van Picasso’s bekende motieven (stier, faun, stierengevecht), maar ook letterlijk een drager van een smakelijk tongfileetje. Wat je noemt een Sole Picasso.
In de vijftiger jaren was er een visgerecht dat die naam droeg. Sole Picasso was gebakken tong met vruchten. Kenners halen er de neus voor op, maar het is wel een vrolijk gerecht van een vis met twee ogen bovenop zijn kop en tropisch fruit.
Op een internet is het recept wel te vinden, zelfs een keer gespeld als ‘Soul Picasso’. En waarom niet: Picasso’s ziel in dit gerecht van uitbundig gekleurd fruit met gekke vis.
Afbeeldingen van boven naar beneden:
– Tong
– Bot
– Picasso eet tong, foto: David Douglas Duncan, 1957
– Picasso maakt een bord, foto: David Douglas Duncan, 1957
– Tauromachie et squelette de poisson, Pablo Picasso, 1957, Museu Picasso, Barcelona
– Gerecht Soul Picasso
No comment yet, add your voice below!