Mijn Boek

Al zeven jaar schrijf ik blogs, drie keer per maand. Ik vind het heerlijk om in kort bestek een verhaal te vertellen over een onderwerp dat me op dat moment bezighoudt. Met mijn woorden schep ik een versie van dat onderwerp, een ‘werkelijkheid’ om met Bruno Schulz te spreken.

De eerste blogs publiceerde ik op mijn website GUT Taalgevoel. De onderwerpen waren toen meestal ‘talig’; het ging over manieren waarop mensen zich uitdrukken, in het dagelijkse taalgebruik en in de literatuur. Ook schreef ik over wetenschappelijk onderzoek naar taal dat mij verbaasde, bijvoorbeeld over het onderzoek naar de Jahai-sprekers, die woorden hebben voor geuren (mijn blog Het ruikt LTPIT van 1 maart 2014).

Sinds 2015 ben ik meer over kunst en over de natuur gaan schrijven. Die blogs publiceerde ik op mijn huidige website manvantaal.com. Vanaf die tijd ging ik ook lezingen en excursies organiseren, die een rijke bron vormen voor mijn blogs. In de periode dat ik een lezing voorbereid en gedurende de tijd dat de lezing loopt, put ik altijd veel inspiratie uit het leven en het werk van de betreffende kunstenaar.

Drie blogs per maand in een periode van zeven jaar; dat levert meer dan 250 blogs op. Ik heb besloten een bloemlezing van die blogs te gaan samenstellen. Van elke kunstenaar over wie ik een lezing heb gegeven kies ik de drie mooiste blogs uit. Plus nog drie blogs over taal en drie over natuur. Die 21 blogs worden gebundeld in mijn boek dat de titel krijgt: Tot de verbeelding.

Op de cover komt het beeld dat al jaren mijn beeldmerk vormt; de materie-ets Guerror van de Spaanse kunstenaar Juan Ripollés. Dit ‘mannetje’ hangt bij mij boven de bank en is voor mij de belichaming van Man van Taal. Met een naïeve levenslust en een grappig optimisme trekt hij de wereld in, terwijl hij de strijdkreet slaakt ‘Tot de verbeelding!’

Voor het aanvragen van de rechten op het gebruik van deze materie-ets had ik in februari een bijzondere correspondentie met Ripollés via zijn partner Pilar Gimeno. In hartverwarmende Spaanse mails gaf zij me namens de inmiddels 88-jarige Ripollés toestemming zijn beeld te gebruiken. Ik kreeg een officieel certificaat met een prachtige handtekening van de oude meester.

Juan Ripollés is een kunstenaar van de generatie van Niki de Saint Phalle. Hij werd geboren in 1932 en is door en door Spaans én een onvervalste hippie. Een van mijn eerste blogs als Man van Taal is gewijd aan de materie-etsen van deze bijzondere kunstenaar, die met zijn naïeve Guerror al vanaf 1998 mijn hart had veroverd (het blog Ripollés van 10 april 2015)

Op de eigen website van Ripollés is een mooi filmpje te zien waarin hij, slechts gekleed in een tanga-slip en met zijn typische hoofdbedekking met de twee ‘hoorntjes’, voor het grote, lege doek staat in de brandende Spaanse zon. Hij ‘voelt’ het schilderij en gaat dan aan het werk waarbij de pigmenten letterlijk door de lucht vliegen. Wolken blauw, geel en groen waaruit het schilderij opbloeit.

Ik was ontroerd door de generositeit en ongekunsteldheid waarmee Ripollés en Pilar mij het gebruik van zijn Guerror schonken. De warmte van zijn werk sprak door in dit gebaar. Met de zegen van Ripollés moet mijn boek wel een succes worden. De komende maanden ga ik er aan werken. Ik verwacht dat het aan het eind van de zomer klaar is. Ik houd u op de hoogte.