Op het omslag van mijn boek – dat zeer binnenkort verschijnt – staat een kunstwerk waar ik erg aan ben gehecht. Het is een materie-ets (grabado matérico) van de Spaanse kunstenaar Juan Ripollés. In 1998 kocht ik dit kunstwerk in een galerie in Amsterdam. Ik had in de etalage een andere materie-ets van Ripollés gezien, maar toen ik dit mannetje zag met zijn gouden schild en zijn onbevangen optimisme, was ik verkocht.
De galeriehoudster zei dat de titel Guerror was en zo heb ik hem altijd genoemd. Ik koesterde mijn guerror en gaf hem een ereplaatsje boven de bank. Toen ik in 2015 begon als Man van Taal wist ik meteen: dit mannetje moet mijn beeldmerk worden. Hij is ondernemend, hij praat met een vurige tong en draagt de zon op zijn hoofd. En hoewel hij vervaarlijk met een mes zwaait, straalt hij toch eerder enthousiasme uit dan agressie.
Het lichaam van de Guerror is gemaakt van oud roest, heel sympathiek, en zijn beentjes zijn een hoefijzer. Hij is afgedrukt in door Ripollés zelfgemaakt dik papier met een bobbelige, oneffen textuur. Er zit beweging in het papier en daardoor komt het mannetje in zijn omgeving tot leven.
Om dit beeld als cover voor mijn boek te kunnen gebruiken heb ik in februari dit jaar contact gezocht met Juan Ripollés. De kunstenaar, geboren in 1932, is nog steeds actief, getuige de prachtige filmpjes die te zien zijn op zijn website ripolles.es. Als een oude hippie (hij draagt bloemen in zijn warrige grijze baard en een zelfgefabriceerd hoofddeksel met twee ‘antennes’) staat hij daar vrijwel naakt tegenover het lege doek om te voelen wat er ontstaat.
Op mijn verzoek om de ets te mogen gebruiken voor mijn boek kwam een ontroerend warmhartige reactie van Juan Ripollés en zijn vrouw Pilar Gimeno. Ze gaven me toestemming om het beeld gratis te gebruiken. Over die toestemming heb ik eerder geschreven in het blog Mijn Boek. Maar door het contact met Ripollés kreeg ik nog een cadeau, want nu pas hoorde ik hoe de kunstenaar zelf zijn mannetje noemde: Guerrero.
Als Man van Taal heb ik een verbazend slecht gevoel voor de Spaanse taal en aanvankelijk dacht ik dat guerrero misschien hetzelfde betekende als guerror maar dan in dialect. Maar wat bleek toen ik de vertaling opzocht: het mannetje is niet een guerror, een krijger, maar een guerrero, een stríjder. Een hemelsbreed verschil en gevoelsmatig voor mij ook veel meer kloppend met het onbevangen optimisme dat het figuurtje uitstraalt.
Het is geen bloeddorstige krijger, die zich gewapenderhand een weg door het leven baant, nee, het is een strijder, een mannetje dat ergens vóór strijdt. Deze guerrero strijdt voor de verbeelding. ‘Tot de verbeelding’ is zijn strijdkreet: gebruik je verbeelding, vertrouw op je verbeelding, ga het leven aan met verbeelding.
Een toepasselijker beeld had ik mij niet kunnen wensen als cover voor mijn boek. Over 10 dagen komt het boek ‘Tot de verbeelding’ uit. U krijgt van mij bericht!
No comment yet, add your voice below!