
Het nieuwe kabinet heeft weer een eigen staatssecretaris van cultuur en media: Gunay Uslu. Eindelijk, na drie kabinetten zonder vergezichten (want ‘Als je visie zoekt moet je naar de oogarts’, aldus de premier), is er weer een bewindspersoon die gaat over de vergezichten die cultuur de maatschappij biedt.
Bij de tv-uitzending van de installatie van het nieuwe kabinet op 10 januari viel ik net in het moment dat de staatssecretarissen werden beëdigd, en mevrouw Uslu sprong er voor mij uit. Ze droeg een elegant kostuum (waarom gaan vrouwelijke bewindslieden bij de beëdiging eigenlijk ook niet gekleed in een jacquet?) en zei licht en zonder poeha: ‘Dat verklaar en beloof ik.’

Direct na haar aantreden moest zij al een harde noot kraken; het openbreken van de lockdown voor de cultuursector. Ze sleepte het maximaal haalbare eruit; de muziekscholen gaan weer open. Teleurstellend voor iedereen (ook voor mij) die ernaar smacht om weer naar een museum, theater of concert te kunnen gaan. Maar wél goed dat deze bewindsvrouw het voor elkaar heeft gekregen dat cultuureducatie weer kan plaatsvinden; dat is immers een belangrijk onderdeel van cultuurbeleving.

Op haar eigen pagina van de website van de rijksoverheid staat een hoopgevend citaat: ‘Cultuur is samen maken, samen beleven. Dat hebben we zo moeten missen. Ik wil me inzetten voor herstel van de culturele en creatieve sector en samen met makers en instellingen werken aan een bloeiend cultureel leven.’ Go Gunay!
Dat zal niet meevallen in een land dat geregeerd wordt door crisisoplossingen bij een pandemie. Het zal ook niet meevallen in een land waar al drie kabinetten lang alles getoetst wordt aan het nut dat het heeft. Cultuur is een blinde vlek. Toen premier Rutte, vlak voor de beëdiging, de nieuwe staatssecretaris voorstelde aan de koning, was hij even kwijt welke beleidsterreinen zij ook alweer onder haar beheer kreeg: ‘Mevrouw Gunay Uslu. Staatssecretaris voor … uhm uhm … cultuur en media.’
Wat me ook voor deze staatssecretaris inneemt is dat zij zich via een lange weg heeft gevormd tot wat ze nu is. Via mavo, havo, lerarenopleiding Geschiedenis en een studie Kunstgeschiedenis kwam ze in de culturele wereld terecht. Ze was curator en conservator bij verschillende Amsterdamse musea, en voorzitter van de Raad van Toezicht van Eye Filmmuseum. Ze is dus echt aan de basis begonnen en dat geeft het ‘samen’ in haar credo ‘cultuur is samen maken, samen beleven’ een bijzonder perspectief.
Haar afstudeerrichting was Cultuurgeschiedenis van Europa, variant Beleid & Management. Op een grappige manier heeft ze laten zien hoe zij haar zakelijke en haar kunstzinnige kwaliteiten verenigt. Voor haar broer Atilay Uslu, oprichter van vakantieorganisatie Corendon, richtte ze een aantal hotels in. Bij het Corendon Village Hotel in Badhoevedorp liet ze in 2019 een Boeing 747 plaatsen. Gasten kunnen hier een rondleiding krijgen. Ik ben niet van het vliegen, maar als ik het wel was zou ik in dat hotel boeken.

We hebben het moeten missen, het ‘samen maken, samen beleven’ van cultuur. Al langer dan de afgelopen twee pandemiejaren. Maar met iemand als Gunay Uslu als staatssecretaris is er weer kans op herstel. Go Gunay!
Mijn lezing ‘Arps Fluïdum’ in Pulchri Studio is uitgesteld tot juni 2022. Zie Agenda.
No comment yet, add your voice below!