De donkere dagen voor Kerst zijn dit jaar wel erg grauw. Musea en theaters zijn dicht, alle Kerstconcerten en -voorstellingen geannuleerd. Veel uitvoerende kunstenaars zitten werkloos thuis. Zelf heb ik opnieuw twee lezingen moeten schrappen. Boekhandels zijn dicht, net nu mijn boek Tot de verbeelding was aangeprezen in het Wijkblad.
Ik heb mijn bureau opgeruimd. Het kale, lege blad doet onwerkelijk aan op mijn zolder; normaal ligt het vol papieren, catalogi, woordenboeken en brochures. Ik slaap lang door; de gedachten en invallen die meestal ’s nachts door mijn hoofd spoken zijn er nu niet. Ik ga niet langs bij vrienden, maar wens ze fijne dagen aan de telefoon. De buurvrouw belt om het gezamenlijke Kerstetentje af te zeggen.
Ik lees uitgebreid de krant en kijk naar buiten. Er loopt een oma met een klein meisje achter een poppenwagentje. In het wagentje zit een knuffelbeest; een varkentje. Ze vorderen langzaam, want er moet telkens aan het poppenwagentje worden geprutst. Het varkentje wordt verschikt, de handschoenen worden onder het beestje vandaan gehaald en uitgebreid bestudeerd, en oma is heel lang bezig om een kerstversiering aan het wagentje vast te knopen. Dan gaat het, in een scheve krabbengang, weer verder. De straat is leeg, de hemel grijs.
De eerste lockdown had de sfeer van strijdbaarheid en saamhorigheid, nu heerst er een gelatenheid en ‘we hebben het er maar niet te lang over’. Het lijkt een matte Kerst te worden.
Toch is dit ook de tijd van verwachting. De tijd van de hoop dat het beter wordt, dat we een jaar vol beslommeringen achter ons laten en opnieuw gaan beginnen. Op mijn balkon bloeit de Kerstroos, en de zon die doorbreekt zet hem in stralend licht.
Deze Helleborus niger doet het volgens de begeleidende toelichting van www.helleborus.de uitstekend op je balkon ‘in der vorweihnachtlichen Zeit’. Dat klinkt meteen al verwachtingsvol. Ik lees verder dat de Christrose vor allem eine wertvolle, völlig winterharte Staude ist. Ha! Kan ik toch mijn woordenboek er even bij pakken. De Kerstroos is bovenal een waardevolle, winterharde heester. Een stralende wintergast in deze grauwe tijden.
Mitten im kalten Winter, wohl zu der halben Nacht is deze Ros’ entsprungen. Zo heeft Praetorius het op muziek gezet in 1609. Midden in de koude winter en midden in de nacht bloeit dit bloempje. Ik vond op Youtube een prachtige vertolking van Praetorius’ mooie adventslied Es ist ein Ros’ entsprungen. In het hart van de stijlvolle kathedraal van Ely, Engeland, zingen The Gesualdo Six dit tedere en verwachtingsvolle lied. Het stemt mij hoopvol.
Ik wens u goede tijden voor de komende dagen. Dat er in deze matte Kerst toch maar iets mag fonkelen.
De eerstvolgende – en tevens laatste – lezing MEE NAAR HUIS is gepland voor zondag 28 februari 2021. Zie Agenda
6 Comments
Dankjewel man van Taal voor je hoopvolle woorden. Ja, ik heb ook helleborus in mijn tuin staan en die bloeien. Ik ga er eens vaker even naar kijken in deze donkere dagen. Het lied “Es ist ein Ros entsprungen” ken ik ook in een uitvoering van de Wienersaengerknaben, heel mooi. Ook voor u fijne kerstdagen en een gezegend en creatief 2021.
Met warme kerstgroet van Jeannette Bennebroek
Dankjewel Jeannette.
Wat een prachtig stuk! Stemt mij toch weer hoopvol, dank daarvoor! Ook fijne feestdagen ook al is het wat mat dit jaar!???
warme groet,
Jet
Dankjewel Jet.
Veel coronadank voor je sfeerweergave en je bloemrijke taal. Ik heb geen tuin maar heb 3 Helleborus- potjes totaal in mos in laten pakken en daar piepen dus nu die guitige witte kopjes uit. Een levend beeldhouwwerkje, waar ik dagelijks van geniet in deze gepaste ,overigens heerlijk rustige, tijd!!
Dankjewel Olga. Je schetst een mooi beeld.