Aan het begin van mijn carrière als blogger schreef ik een blog getiteld FAVORIET. Hierin legde ik uit waarom ik de woordcombinatie ‘extraterritoriale wateren’  zo’n mooie klank vind. Het is een turnoefening voor je taalgevoel; het slingert met kracht en gratie op en over de rekstok van je spraakvermogen. Spreek de woorden zorgvuldig hardop uit en je voelt de beweging aan den lijve: het zwiepen van ‘terri’ en ‘tori’, het zwaaien van ‘jale’ en de landing met een solide ‘turrun’.

Nu is er in de pers een nieuwe klank opgedoken die mij opnieuw zeer bekoort: ANTI-NEONICOTINOÏDEN-CAMPAGNE. Dit woord heeft niet de krachtige staccato-accenten van de t’s, de r-en en de x van ‘extra’. Het heeft veel zachte n-en en vloeiende e-o- en o-i-overgangen. Het is een ballet.

De entrée is een eenvoudige pas op de plaats: ‘an-ti’. Dan volgt een fluïde ‘neo’, dat met een klein knikje min of meer gespiegeld wordt met ‘nico’. Die laatste beweging wordt, iets gemodificeerd, herhaald in ‘tino’, die volmaakt vloeiend overgaat in een afrondende ‘iden’. Met drie simpele, licht slepende stappen gaan de dansers weer af; ‘cam’, ‘paj’, ‘nje’. Stilte. Applaus.

Zo wordt een sluipend bijengif bestreden met een fijnzinnig ballet. Efficiënter kan je het in mijn ogen niet aanpakken. De omstreden bestrijdingsmiddelen verlaten struikelend het toneel. De lelieteler, in werkelijkheid een lompe luizenbestrijder, moet het hoofd buigen en zich neerleggen bij het Moratorium voor Neonicotinoïden.

Er zijn onderzoeken gaande naar een natuurlijk alternatief voor bijengif in de bollenteelt. Het plantje Artemisia trekt lieveheersbeestjes aan die ook de aanpalende bollenvelden vrijhouden van luizen en ander gespuis. Artemis, godin van de jacht, de maan en de kuisheid gaat helder en gracieus de luizen te lijf.

Wat is uw meest gracieuze woord? Laat het weten op mijn blog. Misschien vormt zich een dan een corps de ballet van dansende woorden.