April in Diever

Als u dit leest ben ik net aangekomen voor een korte voorjaarsvakantie in mijn favoriete hotel in het landelijke Diever in Drenthe. Ik kom hier graag; het Landhotel ligt net buiten het dorp, honderd meter voorbij hunebed nummer D52. De natuur is hier schitterend, het is een oud essenlandschap met prachtige coulissen waartussen zich telkens nieuwe vergezichten openen. De lichte glooiingen in het veld nemen een loopje met je gevoel voor diepte. In de uitgestrekte bossen wordt de rust alleen verstoord wordt door vogelgezang en het knerpen van de schelpenpaden onder je fietsbanden.

Diever is ook het dorp met de traditie van de Shakespearevoorstellingen, die elke zomer in het openluchttheater worden opgevoerd, en waar het hele dorp aan meewerkt. De voorstellingen trekken altijd een groot publiek dat graag op de harde, houten banken plaatsneemt voor een betoverende avond Shakespeare in het bos.

Ook ik heb een aantal van die voorstellingen bezocht en bij de opvoering van Shakespeares snedige komedie De Vrolijke Vrouwtjes van Windsor heb ik mijn grote liefde gevonden. Op 18 augustus 1979 – we waren allebei nog student in Groningen – bezochten we samen die voorstelling en of het nu door de bekoring van de carnavalspruiken en dito hoedjes kwam of door het heerlijke, onopgesmukte openluchttheater op een zomeravond, we werden een stel. Sinds die tijd is 18 augustus ‘onze dag’ en 28 jaar later werd het onze trouwdag.

In een eerder blog heb ik Diever al eens bezongen met het prachtige lied dat Schubert schreef voor de lieflijke Sylvia, een personage uit Shakespeares The two Gentlemen of Verona. Nu bezing ik het dorp en de omgeving met de soothing vocals van Ella Fitzgerald in het lied April in Paris. Vervang het woord Paris door Diever en je hebt mijn gevoel bij het verblijf hier.

De chestnuts (kastanjes) staan nog niet in bloei, daar was het voorjaar tot nog toe te koud voor, maar de sleedoornhagen die overal de wegen omzomen staan in hun volle witte pracht te bloeien. Vogels, daar komen we voor! We gaan eropuit met de fiets. Zouden we de Wielewaal al horen? De Koekoek? Zouden we al een glimp opvangen van de Kraanvogels die hier in de buurt broeden?

Er zullen niet veel ‘Holiday tables under the trees’ staan, maar we hebben bij de hotelkamer een eigen terrasje waar we kunnen zitten en uitkijken over de weide met schapen en lammetjes. Zouden we de Kwikstaarten weer zien, die met fladderige uitvalsvluchten insectjes vangen tussen de schapen? Zou op het dak de Gekraagde Roodstaart zijn ratelende liedje weer laten horen? Wie weet zien we in de tuin de eekhoorn weer scharrelen met zijn fenomenale pluimstaart.

Ja, April in Diever, this is a feeling/ No one can ever reprise zoals Ella Fitzgerald zingt. Het is een gevoel dat niemand kan overdoen. Het is er iedere keer weer en het is iedere keer weer nieuw:

April in Diever, chestnuts in blossom
Holiday tables under the trees
April in Diever, this is a feeling
No one can ever reprise

I never knew the charm of spring
never met it face to face
I never knew my heart could sing
never missed a warm embrace

Till April in Diever
Whom can I run to?
What have you done to my heart?